Odzież trudnopalna odgrywa kluczową rolę w ochronie pracowników narażonych na zagrożenia termiczne, łuk elektryczny oraz środowiska wysokiej temperatury. Jej głównym zadaniem jest minimalizacja ryzyka poparzeń oraz ochrona użytkownika przed skutkami kontaktu z płomieniami i gorącymi powierzchniami. Jednak równoczesne spełnienie wymagań bezpieczeństwa i zasad zrównoważonego rozwoju stanowi poważne wyzwanie.

Wymagania bezpieczeństwa odzieży trudnopalnej

Aby odzież trudnopalna skutecznie chroniła pracowników, powinna spełniać rygorystyczne normy bezpieczeństwa, takie jak:

  • EN ISO 11612 – odporność na płomienie i wysoką temperaturę,
  • EN ISO 11611 – ochrona podczas spawania i procesów pokrewnych,
  • EN IEC 61482-2 – odporność na łuk elektryczny,
  • EN 1149-5 – właściwości antystatyczne, redukujące ryzyko zapłonu iskry,
  • OEKO-TEX® Standard 100 – brak substancji szkodliwych dla zdrowia użytkownika.

Każda z tych norm zapewnia określony poziom ochrony i jest kluczowa w środowiskach, gdzie występują zagrożenia termiczne i elektryczne. Jednak spełnienie tych wymogów często wiąże się z koniecznością stosowania materiałów syntetycznych i chemicznych środków impregnujących, co stawia pod znakiem zapytania ich wpływ na środowisko.

Odzież ochronna a wyzwania zrównoważonego rozwoju

Pomimo swojej niezbędności, tradycyjna odzież ochronna nie jest uważana za szczególnie zrównoważoną. Do jej produkcji często wykorzystuje się włókna syntetyczne, które wymagają znacznych zasobów surowców i energii elektrycznej, a procesy technologiczne nierzadko generują odpady i emisję CO₂. Dodatkowo, trwałość odzieży trudnopalnej powoduje trudności w jej recyklingu, co prowadzi do większej ilości odpadów tekstylnych.

W kontekście wymagań ESG (Environmental, Social, Governance), firmy i dostawcy odzieży ochronnej stoją przed wyzwaniem minimalizowania wpływu produkcji i użytkowania takiej odzieży na środowisko. Kluczowe aspekty ESG w tym obszarze to:

  • Aspekt środowiskowy (E): ograniczenie emisji CO₂, wykorzystanie surowców odnawialnych i materiałów pochodzących z recyklingu, kontrola zużycia wody i energii w procesie produkcji.
  • Aspekt społeczny (S): zapewnienie bezpieczeństwa i komfortu pracownikom poprzez lepszą ergonomię odzieży, eliminacja substancji szkodliwych w procesie produkcji, poprawa warunków pracy w łańcuchu dostaw.
  • Aspekt zarządzania (G): przestrzeganie międzynarodowych norm BHP i standardów etycznych w łańcuchu dostaw, transparentność w zakresie wpływu na środowisko i warunki pracy.

Jak odzież trudnopalna może stać się bardziej zrównoważona?

Producenci odzieży ochronnej podejmują różne inicjatywy w celu zmniejszenia jej wpływu na środowisko, przy jednoczesnym utrzymaniu wysokiego poziomu bezpieczeństwa. Do obiecujących rozwiązań należą:

  1. Stosowanie ekologicznych surowców – Wprowadzenie włókien naturalnych (np. TENCEL™ Lyocell) w połączeniu z włóknami trudnopalnymi znacząco zmniejsza zużycie chemikaliów (produkcja w cyklu zamkniętym) emisję CO₂ i zużycie wody w produkcji.
  2. Recykling materiałów – Wykorzystanie poliestru pochodzącego z recyklingu (np. REPREVE®) pozwala na redukcję odpadów plastikowych i oszczędność surowców naturalnych.
  3. Lepsze zarządzanie cyklem życia produktu – Produkcja odzieży o dłuższej trwałości oraz możliwość jej regeneracji lub recyklingu po zakończeniu okresu użytkowania.
  4. Ograniczenie stosowania chemikaliów – Poszukiwanie alternatywnych metod impregnacji trudnopalnej, które są mniej szkodliwe dla środowiska i zdrowia użytkownika.
  5. Przejrzystość i certyfikaty środowiskowe – Certyfikacja odzieży w ramach EPD (Environmental Product Declaration) umożliwia ocenę wpływu produktów na środowisko i wspiera bardziej świadome wybory w zakupach firmowych.

Dobry przykład: nowoczesne tkaniny trudnopalne

Na rynku pojawiają się coraz bardziej zaawansowane rozwiązania, łączące bezpieczeństwo pracowników z ekologicznymi innowacjami. Przykładem może być tkanina Tecapro® Ecogreen – EG 9600 od TenCate Protective Fabrics, partnera Koalicji Bezpieczni w Pracy. Łączy ona wysoką odporność na ogień z zastosowaniem włókien ekologicznych i recyklingowanych. Takie podejście pozwala na redukcję śladu węglowego i jednocześnie zapewnia pełną ochronę zgodną z międzynarodowymi normami.

Podsumowanie

Zrównoważony rozwój w branży odzieży ochronnej to wyzwanie, ale także szansa na poprawę standardów bezpieczeństwa i zmniejszenie negatywnego wpływu na środowisko. Dzięki nowoczesnym materiałom, recyklingowi oraz transparentności produkcji, firmy mogą skutecznie łączyć wymagania BHP z odpowiedzialnością środowiskową. Wybór odzieży trudnopalnej zgodnej z zasadami ESG to krok w stronę bezpieczniejszej i bardziej zrównoważonej przyszłości dla pracowników i całej planety.

normy bhp